Jelle vond het altijd heerlijk aan boord. Iedereen gezellig om zich heen.

Jelle is dus negen van zijn elf jaren mee geweest. Naar Denemarken, Zweden, Noorwegen, Duitsland, België en Frankrijk. We hebben ons er nooit door beperkt gevoeld.

Toen Jelle vorig jaar januari overleed, besloten we wel weer een nieuwe hond te nemen. Maar wij zijn verder naar het zuiden aan het afreizen met de boot. Dus dan moeten we er met het vliegtuig heen. Een kleiner formaat werd het dus, een teckel. Het werd Teuntje, en hij mee kan in de cabine van het vliegtuig.

Afgelopen zomer vloog Teuntje voor het eerst mee. Naar A Coruna in Galicië. Uit het vliegtuig mee de bus in. In een tas weliswaar. Maar ik dacht er niet over na. Het was ook geen probleem. Teuntje ging overal mee naar toe. Niemand zei er ooit wat van.

Alleen in Combarro hadden we een vervelende ervaring. Teuntje zat nog niet in z’n tasje, toen de bus kwam. Dus we stopten Teun half in z’n tasje toen we de bus instapten. A bajo, riep de buschauffeur nogal woest uit. Dus zette ik Teun snel op de grond. Dat was niet de bedoeling. De chauffeur duwde ons de bus uit. Teuntje moest in de kofferruimte!!!

Toen we weer buiten de bus stonden, deed de chauffeur de deuren dicht en reed snel weg. We zagen nog wel dat de andere passagiers nogal boos op de buschauffeur werden.

Totaal verbolgen waren we. Hoe haalde hij het in z’n hoofd om onze pup in het kofferruimte te stoppen?! Wat een barbaar.

Wij namen toen een taxi. Dat was geen probleem.

We zeilden verder en kwamen aan in Porto. Met Teuntje in de bus naar het centrum. Een rondleiding en proeverij bij een portmaker. Teuntje was overal bij. De tweede portproeverij bij Kopke werden we in een aparte ruimte gezet. Voor de hond… Achteraf erg aardig. Want toen pas zagen we dat honden nergens naar binnen mogen in Portugal….

In Lissabon zeulden we Teuntje weer gezellig mee. In de tourbussen, het trammetje en taxi’s. Nooit werd er wat van gezegd. Alleen mocht hij nergens mee naar binnen. Niet in winkels, restaurants, maar ook niet in een winkelcentrum. Dat was soms wel wat lastig. Zeker met twee pubermeiden, die niets liever doen dan shoppen. Als hij in z’n tas zat, werd er wel eens net gedaan of het niet gezien was.

April 2016.

We hebben net een heerlijke zeiltocht gehad van Vilamoura naar Mazagon. Het plan is om morgen naar Sevilla te gaan. We hebben een hondvriendelijk hotel geboekt.

  

Maar nu lijkt het heel lastig om van Mazagon naar Sevilla te komen. Iedereen in Mazagon geeft namelijk aan dat honden niet in bussen zijn toegestaan. Googelend vinden we uit dat het wel kan: in het bagageruim…?!?!                En dat gaan we natuurlijk niet doen.

Honden mogen wel in de trein. Maar dan moeten we eerst van Mazagon naar Huelva komen. En er gaat alleen een trein om 7 uur ‘s morgens en om 15:00 uur ‘s middags.

Een auto huren lijkt een optie. Maar het is laag seizoen en de auto verhuurder neemt op zaterdagmiddag zijn telefoon niet meer op. Jammer!

We besluiten dat we maar gewoon doen alsof we van niets weten. Toen we inderdaad nog geen benul hadden, mocht Teuntje ook gewoon mee. We zeiden niets en vroegen niets. Namen hem gewoon mee. We gaan het gewoon proberen met de bus van 10 uur. Stel dat het niet lukt, dan kunnen we een taxi nemen naar Huelva. Dat kost ons dan wel 25 euro.

In Huelva kunnen we het dan of met de bus, of met de trein en in nood kunnen we daar nog een auto huren.

Wat een gedoe. We zijn er de hele dag druk mee.

En ook een beetje nerveus erdoor.

Reizen met een hond is dus niet altijd makkelijk en vanzelfsprekend. Duimen dat het morgen allemaal goed afloopt!